کد مطلب:2823 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

اگر كسي حق الناس را رعايت نمايد، باز نياز به رعايت حق الله و حق النفس دارد؟

انسان براي رسيدن به كمال واقعي كه عبارت است از نيل به قرب پروردگار عالم خلق شده است. به عبارت ديگر انسان موجودي است كه سعادتش را جز قرب به خدا چيز ديگري نمي تواند تأمين كند. از همين جا مي توان فهميد همة دستورهاي عملي و اعتقادي اسلام جهت دست يابي به اين دهف است. اگر دستور عبادت مي دهد، اگر طرفدار عدالت اجتماعي است. اگر دستور تذكية نفس مي دهد، اگر كوچك ترين تجاوز به حقوق الناس را نمي پذيرد، اگر براي بشر زگهواره تا گور برنامه دارد، اگر حكومت تشكيل مي دهد، اگر جنگ و صلح دارد، همه براي اين است كه سعادت بشر را فراهم نمايد و راه آرامش روح وي را به او نشان دهد و آن راه عبارت است از ياد خدا بودن و رسيدن به او.

نماز مهم ترين عبادت ها است. خدا مي فرمايد: اقم الصلاه لذكري؛ نماز را براي ياد من بپا دار.(2)

اگر نماز ريايي انجام بگيرد، نه تنها پاداش ندارد، بلكه موجب بدبختي انسان مي شود، انسا ن اگر جان خود را كه با ارزش ترين چيزها است، بدهد و كشته شود و در ركاب پيامبر كشته شود، ولي نيتش خودنمايي باشد، نه رضايت خدا ارزشي ندارد و در جهت سير تكاملي وي نمي باشد. ايمان به خدا چنان نقشي در سعادت انسان دارد كه اگر كسي ايمان به خدا نداشته باشد، به كمال نمي رسد، گرچه همة كارهاي خير را انجام داده باشد.

انسان قرآن و اسلام موجودي است كه سعادتش را جز خدا چيز ديگري نمي تواند تأمين كند؛ يعني انسان موجودي آفريده شده است كه آن چه مي تواند خلأيي را كه از سعادت دارد، پر كند و رضايت كامل او را فراهم نمايد و وي را سير نمايد، جز ذات پروردگار نمي باشد.(3)

قرآن مجيد آرامش بشر را منحصر در ياد خدا مي داند : ألا بذكر الله تطمئن القلوب؛ آگاه باشيد تنها با ياد خدا دل ها آرامش مي يابد.(4)

از نظر اديان الهي كه براي پرورش انسان و هدايت وي مي باشند، انسان بايد به گونه اي تربيت شود كه حاكمي جز انديشة خدا در وجود او نباشد. حضرت ابراهيم، اين قهرمان توحيد، هدف از زندگي خود را چنين بيان مي دارد : نماز و تمام عباداتم و زندگي و مرگ من همه براي خداوند است.(4)

ازنظر اسلام اصل براي بشر اين است كه قرب الله را تحصيل نمايد و راهش عبادت و بندگي و عمل به تمام دستورهاي عبادي، سياسي و اجتماعي فردي است. تخلف از راهي كه قرآن و سنت و اولياي گرامي اسلام و امامان معصوم عليهم السلام ارائه نموده اند، مساوي با افتادن در دام شيطان و دورة هولناك بدبختي است. چرا كه خدا و فرستادگان او كه آشنا به تمام مصالح وراه هاي خوش بختي بشر هستند، راه تكامل انسان را در اعتقادات صحيح و اعمال صالح و انجام واجبات و ترك محرمات ورعايت آن چه كه حق است، اعم از حق الله ، حق الناس و حق النفس (مثل عدم ظلم به خود) دانسته اند.

پي نوشت ها :

1 - طه (20) آيه 14.

2 - مرتضي مطهري ، تكامل اجتماعي (به ضميمة هدف زندگي) ص 84 و 85.

3- رعد (13) آيه 28.

4 - انعام (6) آيه 162.